L'elisir in de gymzaal bij Opera Zuid

foto: Morten de Boer

'Met Opera Zuid hebben Limburg en Brabant goud in handen', twitterde zondagmiddag een SP-lid van de Provinciale Staten in Brabant. Zijn hart maakte in het Eindhovense Parktheater kennelijk een sprongetje bij de première van L'elisir d'amore, Donizetti's luchtige opera over liefde en kwakzalverij.

Voordat het doek op ging, hield artistiek leider Miranda van Kralingen een vlammend betoog over kunst die 'verdomme de moeite waard is'. Fijntjes wees ze erop dat Opera Zuid met z'n specialisme - talentontwikkeling - tegenwoordig zelfs de grote broer in Amsterdam uit de brand helpt. Bij De Nederlandse Opera stonden 'haar' Karin Strobos en Johanni van Oostrum als vervangsters in Der Rosenkavalier toch maar mooi te zingen onder de grote Simon Rattle.

Luid applaus - maar of de CDA- en VVD-stemmers onder de Eindhovense operaliefhebbers hun partijen terugfluiten, valt te bezien. Gaetano Donizetti zou er een hard hoofd in hebben gehad. De voornaamste grap in L'elisir d'amore is nou net dat de mens wil worden geflest.

Eerst en vooral Nemorino, de schuchtere landman die verliefd is de rijke Adina. Als hij zijn licht opsteekt omtrent het elixer dat Tristan en Isolde bij elkaar heeft gebracht, levert kwakzalver Dulcamara hem per omgaande het juiste middel. Schudden en drinken, morgen succes. Goedgelovig zet Nemorino een ordinaire bordeaux aan de lippen.

Dulcamara's handeltje is de zwakke stee in de regie van Nicola Glück. Ze verplaatst de hunkering naar een Amerikaanse high school in de jaren vijftig, waar de kwakzalver opduikt als scheikundeleraar. Zelfs de komisch pruttelende bas Piotr Micinski krijgt niet verkocht dat hij een scholier aan de drank brengt.

Intussen ontpopt de schoolbokskampioen Belcore zich in de gymzaal als Nemorino's concurrent. Eindeloos zijn de beeldgrappen met handschoen en boksbal. Net als woordspelingen in de boventitels, die bij vlagen de indruk wekken dat ze zijn bedacht met dokter Dulcamara's medicijn in de hand.

Een staaltje breakdance vloekt eveneens bij de context van petticoat en stripboek. Sterker is het duet waarin Belcore ritmisch van zich af mept en met een rechtse hoek Nemorino's groggy zanglijn bewerkstelligt.

Met sopraan Kim Savelsbergh als het lachebekje Adina stevent Opera Zuid af op een nieuw succesverhaal. Nog wat lef erbij, en er staat een dot van een coloratuursopraan. De kerels die om haar heen zwerven, klinken deels onopgesmukt (Willem de Vries als Belcore), deels wisselvallig (Andrea Gioavannini als Nemorino).

De Noorse dirigent Stefan Veselka laat het Zuidelijk Theaterkoor geregeld aan zijn greep ontsnappen. Maar het Brabants Orkest houdt hij als een zacht zoevend, delicaat machientje draaiend.

Donizetti: L'elisir d'amore. Solisten, Het Brabants Orkest, Het Zuidelijk Theaterkoor o.l.v. Stefan Veselka. Regie: Nicola Glück,Parktheater, Eindhoven. 22/5. Tournee t/m 5/7.

de Volkskrant,  24 mei 2011