06 december 2010

Measha Brueggergosman heeft huiswerk

Foto: Richard Lehun
Ze verloor in twee jaar 75 kilo, onderging in juni 2009 een openhartoperatie, maar zong in februari bij de Winterspelen in Vancouver de Olympische hymne. Measha Brueggergosman: er zijn sopranen met een kalmer carrièrepad.

De gepimpte achternaam voert Measha Gosman (33) sinds haar huwelijk met de Zwitser Brügger. In 2004, bij het Internationaal Vocalistenconcours in Den Bosch, pakte ze de jury in. Wie de winnares van toen op het netvlies had, viel dinsdag in de Kleine Zaal van z'n stoel. De struise meid met exploderende krullen is nu een gestroomlijnde dame in paarlemoeren glitterjurk.

De vergelijking met Jessye Norman is bij deze Afro-Canadese snel gemaakt. Brueggergosman liet zich binnenhengelen door hetzelfde label, Deutsche Grammophon. Chic zijn ook de concertlocaties die ze bezoekt: laatst met Jaap van Zweden in Chicago, nu op weg naar Carnegie Hall. Maar een serieus gebrek kon de sopraan in Amsterdam niet verbergen. Als liedzangeres zit ze verlegen om de juiste prioriteit.

Het zijn zondagskinderen die zowel Franz Schubert peilen als Alban Berg doorgronden, die Maurice Ravel aankunnen en ook nog puf hebben voor Richard Strauss. Vooralsnog liet geen van deze componisten zich door Brueggergosman dwingen. Haar stem was één ding: die zat zichzelf in de weg met steeds hetzelfde rimpelvibrato. Dat maakte de klinkers nerveus en irriteerde algauw het oor.

Verder tilde Justus Zeyen haar niet op. De pianist verving de Brit Roger Vignoles en deed dat degelijk-Duits. Wát Schubert en Berg ook aan zilverig maanlicht en lokkend duister hadden gestopt in An der Mond en Nacht, toverij bleef achterwege.

Ravels Phidylé liep voorspoedig - tot aan de versnelling. En in Tres sonetos van Joaquín Turina stuwden humor en passie elkaar op. '¡Ah!' en '¡Ay!', kreet Brueggergosman op tien manieren - alle tien troffen doel.

Het huiswerk voor de sopraan luidt: kies het juiste repertoire. En neem daarin je talent als stand-up comedian mee. Losjes babbelde Brueggergosman de zaal richting toegift: Sure on this shining night, een prachtlied van Samuel Barber. De knop ging om, een Stem stond op. Focus, timing, kleur, ontroering - bij het sluiten van de markt kregen we het allemaal.


de Volkskrant, 3 december 2010

Geen opmerkingen:

Een reactie posten